Het idee alleen al!
Tweeënvijftig procent van het volk wil af van de 100-kilometer maximumsnelheid op (auto)snelwegen. ‘Het volk’ bestond uit 3600 Nederlanders die de vraag werd voorgelegd. Een enquête onder 3600 mensen kan geen betrouwbare uitslag geven. 36.000 komt eerst. Zeker is dat ze mij de vraag niet hebben gesteld. U begrijpt het; ik ben tegen.
Deelnemers aan het verkeer, van voetganger tot bestuurder van welk motorrijtuig ook, beoefenen topsport. Als je topsporter bent in het verkeer dan vind je 100 kilometer op de autoweg snel genoeg. Immers, hoe hoger de snelheid hoe harder de klap. Een topsporter in het verkeer laat zich niet afleiden. Tijdens het rijden geen muziek luisteren of filmpje kijken, niet praten of kletsen tijdens het rijden, niet telefoneren, gedisciplineerd de verkeersregels naleven, een en al concentratie alsof je als atleet over 2,28 meter hoog wilt gaan springen. Zolang die discipline er niet is moet je eigenlijk niet naar de 130 kilometer per uur willen. Die discipline geldt ook voor de voetganger, de fietser, eigenlijk voor alle verkeersdeelnemers. In deze tijd moet je constant op je hoede zijn. De dood loert op de ongedisciplineerde en neemt veelal een andere (on)gedisciplineerde deelnemer mee. Voorbeelden te over.
Ik moet even denken aan een recentelijk gebeurd ongeluk. Zes motorvoertuigen tegelijk op een hoop. Ik meen van in Drenthe. Ik ken geen in en outs, maar in mijn denken mag zulks gewoon niet voorkomen. Vier doden en nog enkele gewonden in een klap? Dan is er minstens één ongedisciplineerde bestuurder bij betrokken. Misschien wel twee of misschien wel drie. Misschien wel alle zes bestuurders. Als bestuurder moet je 100 procent op je qui-vive zijn. Je bent een 100 procent gedisciplineerd bestuurder als je de fouten van een andere verkeersdeelnemer tijdig ziet aankomen. Daar is 130 kilometer per uur niet bij gebaat. 140 of meer ook niet. Want dat is voor 10 procent de praktijk.
Recentelijk reed ik van Den Bosch naar Den Haag en Roermond. Autosnelwegen. Steeds 100 kilometer per uur gereden. Zeker 10 procent van de automobilisten reed mij voorbij. Sommigen 105, anderen 110, weer anderen 130 of 140. Wel geschat. Tien procent is écht veel hoor. Zij kunnen zich niet beheersen, zijn ongedisciplineerd. Gelukkig alleen maar plus voor de 90 procent rustige rijders. Heerlijk is het gevoel als je een vrachtwagen die 90 rijdt, inhaalt met 100 kilometer per uur. Dat kon eigenlijk niet toen het nog 130 kilometer was.
Nog niet zo lang geleden zag ik een krantenfoto waarbij een grote trekker-met-oplegger compleet overdwars op de autosnelweg lag. Voor mij onbegrijpelijk, maar veroordeel pas als ik weet hoe het gegaan is. Vrachtwagenchauffeurs zouden allemaal topsporters in het verkeer moeten zijn. Vijf procent van hen is geen topsporter in het verkeer. Het is jammer dat toch bijna iedere dag een vrachtauto op z'n kant gaat.
Het aantal doden in het verkeer is schrikbarend hoog, maar inmiddels min of meer geaccepteerd. Iedere dag sneuvelt er wel iemand in het verkeer. Letterlijk! Het wordt bewust of onbewust afgedaan met 'iedere dag overlijden er mensen; een deel daarvan in het verkeer. Dat moeten we accepteren".
Medelijden heb ik met de toekomstige minister van verkeer. Waarom? Een minister is toch eindverantwoordelijk voor alles wat er tijdens zijn ministeriële verantwoordelijkheid verkeerd gaat? Dat waren 610 doden in 2020. Dat zijn gemiddeld 11½ overlijdens iedere week.
Die 610 doden in 2020 waren wel in de corona-periode. Omdat we in dat jaar veel minder kilometers reden en het minder druk was, was dit aantal veel te hoog. Dat heb ik niet goed begrepen. Meerdere maanden reed ik niet meer dan 80 kilometer in de maand. Iedere week 20 kilometer om de accu op peil te houden. Op advies van de ANWB.
Onduidelijk is mij waarom 52 procent van de ondervraagden de snelheid willen verhogen naar 130 kilometer; praktisch 140 kilometer. We hebben de boel toch niet door elkaar gehaald? Ik bedoel dat er op het ogenblik veel corona-maatregelen worden afgebouwd. Maar van 130 naar 100 kilometer per uur was toch echt geen corona-maatregel. Dus niet weer veranderen. De 100 km verkeersborden zijn nog maar net geplaatst.
In 1950 was het aantal verkeersdoden in Nederland 1000 personen. In 1972 waren we op het hoogste punt; 3000 slachtoffers. Van voetganger tot automobilist. Wat dat aangaat zijn we er wel op vooruit gegaan. Al helemaal als je weet hoe drukker het in die jaren is geworden op straten en wegen.
Maar toch? Wij met z’n allen moeten geen genoegen nemen met 610 doden in het verkeer. Mijn wens is: Ieder komend jaar 100 slachtoffers minder. Brugmanpraat blijft dit onderwerp volgen.
Oh ja, Ga wandelen, ga fietsen, ga motorrijden of stap in je auto en maak met jezelf de afspraak: 'Ik ga mijn best doen heelhuids thuis te komen'.
’s-Hertogenbosch, 7 juni 2021
Piet Brugman; www.brugmanpraat.typepad.com
p.a.brugman@gmail.com
Posted by: |