Hét tafeltje (Foto Piet Brugman)
Een paar jaar geleden kreeg ik van mijn schoondochter een tafeltje. Het was een oud tafeltje. Dat is duidelijk te zien. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid komt dit tafeltje uit Duitsland. Het lijkt mij een schooltafeltje voor jonge kinderen. Het stoeltje ontbreekt. Het plankje onder in het tafeltje zit er los in. Dat heb ik bij het opknappen van het tafeltje er los ingelegd om er iets op te zetten. Na ‘restauratie’ zette ik het tafeltje op de overloop net naast de voordeur van het appartement waar ik woon.
Wat staat er allemaal op en onder het tafeltje? Ik vertel.
Op het tafeltje zie je twee tafeleenden. Niet omdat ze op dit tafeltje staan, maar omdat die twee eenden zo heten; Tafeleenden. Het zijn duikeenden die vooral in de herfst, in de winter en in het voorjaar in ons land te zien zijn. Veelal in groepen. Tafeleenden komen in Nederland veel voor. Ze zijn ná zonsondergang het actiefst. De eend met de bruine kop is het mannetje. De andere eend is de vrouwtjeseend.
De Tafeleendjes (Foto Brugmanpraat)
De twee eenden zijn van aardenwerk en niet echt oud. Al heb ik ze al jaren geleden gekocht omdat ik ze leuk vond. Ze zijn beschilderd door kunstenares Margriet Franke. Het kan bijna niet anders of ze heeft de eenden ook zelf ontworpen. Dat vind ik overigens ook een kunst.
Het ‘ei’ dat tussen de eenden ligt heeft een buurman erbij gelegd. Het is geen echt ei, dat zal wel duidelijk zijn, maar een in Zuid-Frankrijk opgeraapte steen. Maar past er wel bij.
De drie glaasjes stammen uit mijn grootmoederstijd. Hoe oud zijn ze dan? Wel, ik ben zelf grootvader en mijn oudste kleinkind is de 25 al gepasseerd. Hebt u een rekenmachientje nodig?
Lokeend naast de twee potten (Brugmanfoto)
Onder het tafeltje zie je een lokeend. Hij is van hout. Een lokeend is een levende tamme- (gekortwiekte) eend, of een eend van kunststof of een houten eend die door de jager wordt uitgezet in een eendenkooi om wilde eenden te lokken en vervolgens te vangen en/of te schieten. Tegenwoordig veelal om de gevangen eenden voor vogel-onderzoek te ringen en te registreren.
Houten lokeenden werden vroeger gesneden uit een zacht soort hout - drijft goed - en daarna beschilderd als eend om er als echt en onvervalst uit te zien. Tegenwoordig zijn lokeenden van kunststof. Die kunnen heel oud worden.
Deze lichte houten lokeend is inderdaad oud. Hoe oud weet ik niet. Plastic bestaat vanaf 1860 maar kwam pas goed opgang na de Tweede Wereldoorlog. Zelf denk ik dat houten lokeenden nog lang dienst hebben gedaan. Misschien is deze eend 70 jaar oud. Daarom betaalde ik toentertijd 70 gulden voor deze eend in een antiekwinkel. Ik voel me er nog steeds goed bij. Bij die aankoop bedoel ik.
De twee oude bruine geglazuurde stenen potten zijn Duitse inmaakpotjes. Weet je dat zeker? Ja, want het staat er op te lezen; ‘Krumeichs Conservenkrug D.R.G.M. ¾ Liter’. Ze lijken enigszins op kleine bruine Keulse potten. In de periode 1890 – 1940 zijn er veel van gemaakt. Mag ik ergens lezen. Kwaliteit Duits; dus goed. In deze tijd goed te gebruiken als voorraadpot voor zout, suiker, bloem et cetera. Dan wel met een kurk er op. Als pot, die bijna een kilo weegt, op het aanrecht om houten bestek in te zetten werkt ook goed. Al jaren geleden heb ik de potten gekregen van een oude dame. Ik wil er nog geen afstand van doen.
Tot slot de moedereend met haar volgelingen. Plotseling stonden ze op de grond voor het tafeltje. Aangetrokken door de lokeend? Het zijn badeendjes met ‘moedereend’. Badeendjes kom je tegenwoordig op de wereldzeeën tegen als gevolg van een in 1992 overboord geslagen container. Door een storm in de Grote Oceaan. 28.800 eendjes sloegen over boord. Vanuit de Grote Oceaan zwommen de eendjes alle kanten op. U mag dan denken aan de stranden van Alaska, via de Beringstraat naar de Noordpool waar zij jaren vastgevroren zaten in het poolijs. Acht jaar later werden ze ook gezien voor de kust van IJsland. Ook op de plek waar het luxe schip Titanic in 1912 zonk waren de eendjes op bezoek. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Er zijn in 2007 nog eendjes aangetroffen op de Engelse kust bij Cornwall. De reis die de eendjes maakten beschreef Donovan Hohn in zijn boek Moby-Duck.
Misschien is dit artikeltje interessant om te lezen. Weer eens iets anders dan corona en de anderhalve meter afstand.
’s-Hertogenbosch, 28 november 2021,
Piet Brugman
Posted by: |