Brugmanpraat...

332. Afghanistan en ónze vertegenwoordigers in de Tweede Kamer

 

Je mag er toch vanuit gaan dat wanneer je als volksvertegenwoordiging instemt met het leveren van een militaire eenheid in Afghanistan, dat je dan ook nadenkt over wat ze daar gaan doen en de mogelijke gevolgen daarvan. Ook de Nederlandse kiezers mogen meedenken. Maar Nederland is een land van veel geschreeuw en weinig wol. Het laatste mag u vertalen in: ‘Veel praatjes hebben zonder dat het werkelijk iets doet’ of 'weinig tot stand brengt'. Want schreeuwen kunnen wij in Nederland als de beste. Er zijn gouden medaillewinnaars onder ons op dat terrein.

Als voorbeeld van schreeuwen noem ik het zingen. Normaal zingen, zoals jaren geleden, schijnt bijna niet meer te kunnen. Een voorbeeld van normaal zingen vind ik het zingen Danny Vera. En zo zijn er nog wel een paar. Zo’n 90 procent van de hedendaagse zangers én zangeressen schreeuwen. En dat notabene ook nog in een microfoon. Een microfoon hebben ze in feite niet nodig. Normaal rustig zingen hoor je bijna niet meer. Ook niet in supermarkten waar je rustige achtergrondmuziek verwacht. Zelfs kinderen schreeuwen al in de Voice Kids. Ja, wat wil je; zoals de ouden zongen piepen de jongen.
In de meerdere praatprogramma’s op de TV, zoals Op1, Jinek, Humberto en RTL boulevard, is het tegenwoordig lachen, gieren, brullen en schreeuwen. Ook spelpresentatoren schreeuwen in deze tijd (De slimste mens). Cabaretiers menen dat het in deze tijd niet zonder schreeuwen kan. Hoe harder hoe beter, denkt men. Je moet naar Achter het nieuws of Buitenhof op zondag, om nog een normaal gesprek te kunnen beluisteren. Wat erger is, is dat meer dan de helft van de Nederlanders dat geschreeuw al niet meer opvalt. Rustige gesprekken voeren of discussiëren kennen en kunnen velen al niet meer. Ook sportmensen die in de medailles vallen of een doelpunt maken schreeuwen na een doelpunt of overwinning. En dan het liefst de mond zo ver mogelijk open als een tijger die geeuwt. Als vrouwen dit doen – ze doen al aardig mee – begin ik mij zelfs te schamen. Veelal aanstelleritis, vrouw onwaardig. Maar, let op, eens zal het schreeuwen ons vergaan.

Terug naar ‘veel geschreeuw en weinig wol’. Want ik wil naar onze volksvertegenwoordigers. Volksvertegenwoordigers, mensen die door de kiezers direct of indirect zijn gekozen, schreeuwen ook. Gelukkig geen 90 procent, maar toch? Algemeen is bekend dat de regering regeert en de Kamer controleert. Voor een deel is dat juist, maar de regering achteraf controleren heeft soms geen enkel nut omdat er na die controle niets meer is te veranderen. Naar mijn mening behoort het zo te zijn dat ministers en staatssecretarissen die in de regering zitten worden bijgestaan door hun volksvertegenwoordigers van (coalitie)partijen. Ik denk op het ogenblik aan het volgende.

Eens werd er aan Nederland gevraagd om een militaire bijdrage te leveren aan de min-of-meer geallieerde legermacht in Afghanistan. Amerika, Groot Brittannië en nog enkele landen waren daar in 2001 al eerder geland naar aanleiding van de aanvallen op de Twin Towers in de Verenigde Staten door Al Qaida. Overigens een vuile streek. De Nederlandse regering stemde in 2015, na overleg met de meerderheid van de Tweede Kamer, er in toe militairen naar Afghanistan te sturen. En dat schept verantwoordelijkheden en verplichtingen. Oh ja?

Vóór dat de Amerikanen daar waren was Rusland al 10 jaar in Afghanistan geweest. Laten we maar zeggen ook om orde in de chaos te scheppen. Onbegonnen werk. Uiteindelijk dropen de Russen af met de staart tussen de benen. Na 10 jaar dus. Niet te geloven. Dat grote Rusland? Iets om over na te denken. Afghanistan; een land dat 16 maal groter is dan Nederland en waar nu zo’n 38 miljoen mensen wonen. Voor niet-Afghanen is dit land voor een groot gedeelte onbegaanbaar.

Even tussendoor: In Nederland bevinden zich op dit ogenblik al ongeveer 45.000 Afghanen. Dat is natuurlijk niet voor niets. Een arm, arm land met weinig of geen mogelijkheden voor 38 miljoen mensen. En daar stuur je dan je militairen naartoe. Is daar wel over nagedacht? Voldoende nagedacht?

Als ik thuis ben probeer ik altijd op dinsdagmiddag naar het vragenuurtje in de Tweede Kamer te kijken en te luisteren. Kamerleden hebben dan de gelegenheid vragen te stellen aan ministers of staatssecretarissen.

Ik kan mij niet herinneren dat kamerleden vragen stelden aan de minister van Defensie wat doen we met onze Nederlandse militairen als de VS zich onverhoeds terugtrekt uit wespennest Afghanistan. Ook niet de vraag wat er gebeurt met de Afghanen die voor Nederland daar hebben gewerkt. Ook niet de vraag wat gebeurt er met de Afghanen die de regering tot nu toe gesteund hebben. Dat zijn er enkele duizenden. Nu gaat de Tweede Kamer de regering verantwoordelijk stellen voor datgene wat de laatste twee weken fout is gegaan zulks terwijl president Biden in april 2021 al bekend maakte dat hij zijn troepen vóór 31 augustus ging terugtrekken. Ik herhaal: in april 2021!

Vanaf die datum moest je al in actie komen. Ook de Nederlandse regering. Maar niets van dat alles. Althans niet zichtbaar. En toen al hadden onze volksvertegenwoordigers vragen aan de minister van Defensie en Buitenlandse Zaken zaken moeten stellen.

• Wat doen we met onze militairen die daar zijn?
• Wat doen we met de tolken die voor ons gewerkt hebben?
• En hun gezinnen? Hoe groot zijn de gezinnen, waar wonen ze, hoe zijn ze bereikbaar?
• Wat doen we met de Afghanen en hun gezinnen die daar voor ons gewerkt hebben?
• Hebben ze allemaal de benodigde papieren om naar Nederland kunnen komen?
• Wat doen we met de Afghaanse militairen en politiemensen die door Nederlandse militairen en Marechaussees zijn opgeleid en dus tegen de Taliban zijn?
• Is er een duidelijk militair vluchtplan voor het geval dat er gevlucht moet worden?

Vluchten? Ja natuurlijk. Als Amerika en de andere landen vertrekken uit Afghanistan, dan trekt de Taliban of de IS naar binnen. En zulks geschiedde door de Taliban. ‘Wij hebben ons laten verrassen door de snelheid van de Taliban’, was maar steeds het antwoord. Veel meer kon men niet uitbrengen.

Nee, iedereen was te laat. De minister van defensie; er was geen vluchtplan. De militaire commandanten; zij hadden vertrek- of vluchtplannen moeten maken of minstens de minister moeten adviseren (dwingen) dit te doen. De minister van Defensie? Ze weet nog niet hoe een peloton infanterie militairen eruit ziet. Zoek als minister van defensie toch naar een deskundige generaal. Nederland heeft er genoeg. 

Ook Kamerleden hebben nooit vragen gesteld aan de minister van Defensie wat er in Afghanistan staat te gebeuren als de ‘vredesmissie’ onverhoeds zou ophouden te bestaan. Daarom Kamerleden; kijk zelf ook eens in de spiegel als er een debat gevoerd gaat worden over het knullige vertrek uit Afghanistan door onze militairen en de Afghanen die daar min-of-meer recht op hebben. En voor de toekomst: Reken er maar op dat dit complete hoofdstuk ons zal blijven achtervolgen tot in de eeuwigheid, Amen.

 

’s-Hertogenbosch, 6 september 2021
Piet Brugman in Brugmanpraat.

331. De tolken en bewakers in Afghanistan en de Molukkers

 

Als schrijver van 85 kun je echt nog wel zo’n 70 jaar in je leven terugkijken. Daarom weet ik dat er in de jaren 1950 in Nederland kampen waren 'waar Molukkers woonden'. Zo zei je dat. Door heel Nederland kon je die kampen aantreffen. Daar woonden Molukse militairen en hun gezinnen. Langzaam, heel langzaam zijn die kampen verdwenen. Veelal met tegenzin. Maar in Vught is nog een kampje waar, waarschijnlijk, oudere Molukkers nog gezellig bij elkaar wonen.  
Wat nu gebeurt in Afghanistan met de tolken, de bewakers, koks, chauffeurs en andere Afghanen in Nederlandse dienst, lijkt, als je niet te ingewikkeld wil denken, verdraaid veel op wat er in 1951 met de Molukse militairen en hun gezinnen gebeurden. Niet hetzelfde, maar raakvlakken met elkaar zijn er.

Molukkers? Wij noemden en noemen ze hier ook wel Ambonezen of Zuid-Molukkers omdat ze daar vandaan komen die op goede voet stonden met de Nederlandse machthebbers in Indonesië. Eerlijk is braaf, maar het fijne weet ik daar niet van. Maar in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) bevonden zich nogal wat Molukkers. Het KNIL, op zijn hoogtepunt 37.000 man sterk, werd gecommandeerd door Nederlandse officieren, maar de vechters waren van alle nationaliteiten, waaronder dus Molukkers. Aardige en gezagsgetrouwe mensen.

De Molukken, een eilandengroep, behoren geografisch bij Indonesië, maar de Molukkers vonden altijd al dat zij een aparte hoek vormden in de Indonesische archipel en dat zij als eilandengroep zelfstandig moesten worden. Begrepen heb ik ondertussen dat die gedachten nog niet zo gek waren.  Maar Indonesië zelf dacht daar iets anders over.

Indonesië, waar Nederland een paar honderd jaar de negatieve scepter zwaaide, wilde van die Hollandse uitbuiters af en zelfstandig worden. Dat ging niet zonder slag of stoot. Een lang verhaal, maar wel interessant. Achteraf. Na de Tweede Wereldoorlog en de Japanse bezetting van Indonesië zag het er naar uit dat Indonesië zelfstandig zou gaan worden. Te meer omdat de Verenigde Naties (VN) daar achter stonden. Nederland, althans de regering, snapte daar niets van. Van augustus 1945 tot december 1949 voerde Indonesië hun onafhankelijkheidsoorlog. Tegen Nederland. Nederland voerde in die periode twee politionele acties uit. Zeg maar gewoon twee ‘kleine oorlogjes’. Maar groot genoeg. Nederland stuurde zo’n 100.000, veelal jonge dienstplichtigen, naar Indonesië om daar de klus te klaren. Dat had je gedacht. Indonesië loop je niet zo maar even onder de voet. Vijfduizend Nederlandse militairen sneuvelden daar. Voor de kat z’n viool, oftewel voor niks!

Nog steeds is voor mij onbegrijpelijk dat de Nederlandse regering na de Tweede Wereldoorlog in Indonesië terug wilde naar de tijd van vóór de Tweede Wereldoorlog. Dat was niet een beetje dom maar verschrikkelijk stom. Zeker als je weet dat de Verenigde Naties daarachter stonden. Nederland verliet met de staart tussen de benen Indonesië. Einde Nederland in Indonesië in 1949. Terecht!

In april 1950, Nederland mocht na het verlaten van Indonesië nog even op de Zuid-Molukken blijven, werd door de Molukkers officieel de Republiek der Zuid-Molukken uitgeroepen. In het Maleis: Republik Maluku Selatam (RMS). Dat vond Indonesië niet leuk en in november van dat jaar werd Ambon en een aantal rijke eilanden bezet en ingelijfd door het Indonesische leger. 

En toen hadden wij in Nederland een probleem dat ietwat lijkt op wat we nu in Afghanistan zien. De Zuid-Molukse militairen die in het KNIL hadden gediend en voor Nederland tegen de Indonesiërs hadden gevochten, waren in de ogen van de Indonesiërs collaborateurs, landverraders, NSB’ers. Wat te doen?

De Nederlandse regering kreeg een koekje – zeg maar een koek- van eigen deeg. 3.423 Molukse KNIL-militairen en hun gezinnen moesten (wilden) weg uit de Molukken om een veilig heenkomen te zoeken. In twaalf transsporten werden de Molukse militairen in Nederlandse dienst en hun gezinnen, totaal 12.000 personen, naar Nederland verscheept. In Nederland werden zij ondergebracht in kampen, maar ook in daarvoor in aanmerking komende gebouwen. De 3.423 Molukse militairen kozen voor Nederland om, zoals beloofd was, op korte termijn weer terug te keren naar hun eigen Zuid-Molukken. De Nederlandse regering ontsloeg (bam!) de militairen uit het Nederlandse leger. Vanaf toen waren zij en hun gezinnen aangewezen op de bedeling en zijn zij nooit officieel teruggekeerd naar hun thuisland. Ik begrijp dat er zelfs in de kampen gaarkeukens bestonden waar eten voor hen werd bereid. Dat deed mij denken aan de hongerwinter 1944/1945. De Nederlandse toenmalige regering heeft de Molukkers compleet in de kou laten staan. In feite vernederd. Terwijl er met Molukkers, maar ook met Indonesiërs, best valt te praten.
Overigens, ik ben nu toch aan het woord, vind ik dat de vroegere machthebbers Indonesië niet een nooit hadden mogen uitbuiten, maar met hen hadden moeten samenwerken. De burger ambtenaren en de hooggeplaatste militairen hadden dat niet door; de toenmalige regering al helemaal niet. Alhoewel schrijver niet alles heeft meegekregen uit die tijd, moet ik veel aan Indonesië denken wanneer ik nootmuskaat rasp over de boontjes. Maar waarom dit eigenlijk allemaal?

Ik schakel over naar Afghanistan. Ik ben er nooit geweest en ga er ook nooit naartoe. Ook daar is het Nederlandse leger door de regering, met goedkeuring van onze volksvertegenwoordigers, naartoe gestuurd. Als een NAVO-missie op verzoek van de VS. Natuurlijk ga je helpen. De Amerikanen hebben ons ook altijd geholpen. Maar toen president Biden, ik meen al in zijn inauguratierede, het vertrek van de Amerikanen uit Afghanistan aankondigde, dacht ik zelf: Dat gaat straks verkeerd als de Taliban terugkeert. Dat zat er immers dik ik. De Taliban wist echt wel dat de Amerikanen daar niet voor eeuwig zouden blijven. Geduld is ook voor de Taliban een schone zaak. In 2021 zou het gebeuren. Nu dus. Amerikanen weg, dan de landen die troepen leveren ook weg en de Taliban terug. En toen al moest  je gaan nadenken. Onze regering nadenken? Daar zeg je me wat. Ik neem aan dat meerdere Nederlandse militaire commandanten in Afghanistan de regering al hadden ingeseind dat er iets moet gebeuren als de Nederlandse militairen de Amerikanen volgen. De hoogste Nederlandse militairen, veelal vergezeld van de Minister van Defensie, zijn daar regelmatig op bezoek geweest. Toch niet van: poes wat heb je leuke jongen. Wat gaan we doen als de Taliban terugkeert? Die vraag had al gesteld moeten worden toen we onze militairen daar naartoe stuurden. Immers de Taliban was niet verslagen. Alleen maar verdreven. De Taliban had toen verslagen moeten worden. Dat is nooit gebeurd. In samenspraak met de bondgenoten had de militaire NAVO legerleiding, ook de Nederlandse, een draaiboek moeten opstellen wat te doen als de NAVO-militairen zich zouden terugtrekken. De verantwoordelijke commandanten, ook de Nederlandse, hadden dat zonodig op eigen initiatief moeten doen. Vóórdat de Taliban maar één stap richting Kabul wilde zetten had in een grootse militaire operatie militairen, Nederlanders en Afghanen die in dienst waren van Nederland daar weg moeten halen. Niet als de Taliban voor de poorten staan. 

De Afghaanse tolken, bewakers en andere burgers die voor de Nederlandse militairen hebben gewerkt, zijn in de ogen van de Taliban allemaal landverraders, NSB’ers, niet waardig Afghaan te zijn. Zo redeneert de Taliban. Nooit aan gedacht? Ja, toen de Taliban een paar dagen terug in beweging kwam. Een blitzkriegopmars. Geleerd van de Duitsers. Oorlogstactiek. Binnen de kortste tijd stond de Taliban voor de poorten van vliegveld Kabul. En de desbetreffende ministers hadden niets in de gaten. 'We hebben ons verkeken op de snelheid' is het enige wat we horen. Vóórdat de Taliban Kabul zou innemen, hadden Nederlandse militaire vliegtuigen al op het vliegveld die medewerkers moeten inladen en in Nederland moeten afleveren. Nu moeten die tolken enzovoort naar het vliegveld gaan om dan in de controlefuik van de Taliban te lopen. Naar het vliegveld gaan, zei een van de tolken, is hetzelfde als dat je met een geit naar het slachthuis gaat. Je weet dan dat het einde van de geit zeker nabij is’.

Mening Brugmanpraat: Ik ben geen voorstander van iedereen maar Nederland binnen te laten. Het is hier al druk genoeg. Voor de Afghaanse gezinnen wil ik, als alles eerlijk is, graag in dit geval een uitzondering maken. Mensen die in een vervelend land wonen en Nederlanders helpen, die daar met andere landen orde in de chaos probeerden aan te brengen, zijn van harte welkom. Laat ze hier niet zwemmen zoals dat heet. Maar vertrouwen in de aanpak heb ik nog niet. Ik moet denken aan de Molukkers, Srebrenica  en nu Afghanistan? 
Waarom vraag ik mij af had Nederland in Afghanistan burger bewakers, burger koks of burgerchauffeurs in dienst? Neem 100 eigen mannen/vrouwen meer mee en je zou die problemen nu niet hebben gehad. Militairen moeten op een verre missie selfsupporting zijn. Voor tolken ligt dat iets anders. Geen Nederlandse militair die Afghaans spreekt, laat staan schrijven.

’s-Hertogenbosch, 18 augustus 2021,
Piet Brugman, www.brugmanpraat.typepad.com

327. Wie wil er nu nog minister worden?

Nederland de komende vier jaar, 2021 – 2024

Het jaar 2021 is al bijna half voorbij. Rekenkundig gezien, blijven er nog zo'n drie en een half jaar over. Ik bedoel de kabinetsperiode 2021-2025. Het was toch 17 maart van dit jaar dat de kiesgerechtigden van Nederland de ‘nieuwe’ leden van de Tweede Kamer (TK) konden kiezen. Wat dagen later was de Tweede Kamer een feit. Het electoraat, de kiesgerechtigden, stemt. Direct daarna volgen wat administratie aangelegenheden en de 'nieuwe' Tweede Kamer is een feit.
Ruim een derde van de kamerleden waren nieuw, zoals dat heet. Die werden al direct voor de leeuwen geworpen met het debat over de kinderopvangaffaire. 17 politieke partijen moesten daarover debatteren. Zij mogen dan allemaal laten horen hoe ze over deze afschuwelijke affaire denken. Tussen de debatten door kunnen individuele kamerleden interrumperen; onderbreken oftewel vragen stellen. Dat zorgde ervoor dat dit debat duurde tot diep in de nacht. Ondertussen is het drama nog steeds niet opgelost. Het volk zelf, vooral hen die het betreft, denken dat een probleem dat al ja. . . ren speelt, binnen een maand kan worden opgelost. Niet alleen de betrokkenen denken dat, maar ook andere delen van de bevolking denken zo. Dat is jammer. Is het nu zo moeilijk om te begrijpen dat een probleem dat al acht jaar speelt, ongeveer dezelfde tijd nodig heeft om het probleem voor 100 procent duidelijk te krijgen en op te lossen. Overigens heb ik tot op heden nog niet gehoord hoeveel fraudeurs er wél zijn vastgesteld. Want? De hele wereld, althans 30 procent, fraudeert. De nieuwe leden van de TK  hebben gelijk kennis kunnen maken hoe het allemaal werkt in die Kamer. Misschien zijn er al enkelen die denken ‘mijn God, waar ben ik allemaal aan begonnen’? Maar hoe vergaat het de regering eigenlijk?

Die is nog steeds demissionair. Het laatste betekent dat de hoogstnoodzakelijk lopende zaken worden gedaan of afgewerkt, maar initiatieven voor andere politieke onderwerpen, hoe urgent ook, blijven liggen. Een voorbeeld van een lopende zaak is de corona-pandemie of Covid-19.  

Maar het is toch al 2½ maand na 17 maart? Ja, dat is zo. Maar zo ingewikkeld werkt onze democratie. In mijn jongere jaren werd ‘democratie’ uitgelegd als: het volk heeft het voor het zeggen. Of; de macht is aan het volk. Het volk, zo’n 17½ miljoen mensen, wordt vertegenwoordigd door de 150 leden van de Tweede Kamer. Niet de TK, maar de leden van de TK vertegenwoordigen ons. Als de pandemie niet goed is opgelost, dan moet je ook op bezoek bij de leden van de TK. Niet alleen bij het kabinet en al helemaal niet bij Rutte en de Jong. De twee laatsten zijn de woordvoerders van de regering. De T.K., althans de leden vormen de democratie; zij hebben het voor het zeggen. De regering voert uit. Ben je als volksvertegenwoordiger niet tevreden over de regering, dan had je ’aan de bel moeten trekken’. Wat een uitdrukking zeg. Je had, om wat duidelijker te zijn, met je vuist op tafel moeten slaan. Letterlijk! Niet onfatsoenlijk worden. Anders bereik je niets. Zo had het ook gemoeten met de kindertoeslagaffaire. Niet achteraf moeilijk gaan doen!

Maar een nieuwe of opvolgende regering is er nog niet (6 juni). Eerst moet er een meerderheid in de TK worden gevonden. En dat met 17 politieke partijen. 'Veel partijen vraagt veel geduld'. De kiezer weet dat natuurlijk ook. Dat het zo lang duurt zit indirect ook bij de kiezer. Immers, zij stemden op de verkiezingsdag op één van de 32 politieke partijen. Dat probleem wordt na de verkiezingen doorgeschoven naar de TK zelf. Zij mogen er onderling een coalitie van maken; voldoende partijen bij elkaar zoeken die een meerderheid vormen in de Kamer. Daarnaast moet de coalitie ook bereid zijn rekening te houden met de wensen van de oppositie. Want zo hoort dat. Immers; 'de leden van de Tweede Kamer vertegenwoordigen het gehele Nederlandse volk' zegt de Grondwet. 

Om het nog ingewikkelder te maken heeft de laatste formateur, mevrouw den Hamer, ruim 20 maatschappelijke instanties uitgenodigd voor een gesprek. Ik meen zelf van 27 instanties die allemaal hun zegje mogen doen. Bedoeld wordt, die allemaal om geld, veel geld, heel veel geld vragen. Die instanties vinden dat allemaal de gewoonste zaak. Het lijkt erop dat het geld nog lang niet op is. Met mijn MUKO-opleiding (Meer Uitgebreid Kleuter Onderwijs) voel ik aan dat wij met z’n allen veel geld zullen moeten gaan (terug)betalen. In de coronaperiode werd en wordt er met geld gesmeten. Wat de overheid de laatste tijd aan geld heeft uitgegeven, is geen goed voorbeeld hoe je als particulier met je inkomen om moet gaan.

Als mevrouw den Hamer is uitgesproken zal zij dat weergeven in een uitgebreid schrijven. Ministers en staatssecretarissen zullen dan gezocht moeten gaan worden. Maar wie wil er nu nog minister of staatssecretaris worden? Je wordt met het beste gemak door de Kamer weggestuurd en door kamerleden voor rotte vis uitgemaakt. Tussen de coalitie in de Kamer en de regering moet eendrachtige samenwerking zijn waarbij rekening gehouden zal moeten worden met de ideeën van de oppositie. Als je dat in ’s landsbelang niet wil, dan is een regering gedoemd te mislukken.

Wie wil er heden ten dage nog een functie als minister of staatssecretaris? Je zadelt de nieuwe ministers of staatssecretarissen op met de vuiltjes die de vorige kabinetten hebben achtergelaten. Ja, zelfs met de vuiltjes die 70 of 400 jaar geleden plaatsvonden. Daarnaast liggen er nogal wat onderwerpen in het verschiet die eigenlijk al opgelost hadden moeten zijn. Want? Regeren is toch vooruitzien?

Soms zijn die onderwerpen niet of nagenoeg niet op te lossen. Zal ik er een paar proberen te noemen?
Criminaliteit, handel in drugs, milieuvervuiling, bevolkingsmentaliteit, bevolkingsdichtheid, de vergrijzing, de multiculturele samenleving, discriminatie, de ongelijkheid in inkomen, de betrouwbaarheid van de regering, het onderwijs, de voedsel- en waterzekerheid, de klimaatverandering.

En waar gaat het niet goed? Bij defensie? (chroom 6, uitrusting en materiaal), Verkeer? (te veel doden en gewonden), Milieu? (lucht- en watervervuiling), Wonen? (te weinig woningen of te veel mensen) Onderwijs? (steeds veranderingen en altijd te weinig financiën), Financiën (belastingdienst),  Justitie? (kan het niet aan). Dit rijtje is niet compleet.

Wie wil er nu nog minister of staatssecretaris worden? Ze zullen er wel komen of, zoals ook de nieuwe Tweede Kamer er is gekomen, wordt het weer pappen en nathouden voor 4 jaar zoals dat heet. In het kort komt het erop neer dat de overheid en de Kamerleden de problemen niet aankunnen. Alles is te gecompliceerd geworden. Oorzaak is ook de bevolking zelf. Niet de gehele bevolking. 70 procent is oké en 30 procent ligt dwars, verziekt de boel of wil niet in het gareel lopen. Het laatste is gewoon nodig als je met 17½ miljoen mensen in een kleine staat als Nederland woont. 

Op 3 juni, lees ik al een eerste advies van een belangrijk probleem. De directeur van De Nederlandse Bank doet al vandaag een uitspraak om de minister van volkshuisvesting te ontmoedigen. De nieuwe minister  'moet zich vol inzetten om extra huizen te bouwen'. Ja natuurlijk! Dit probleem is echt niet van gisteren. Jammer dat de directeur geen oplossing geeft hoe dat moet. Zo lees ik letterlijk in een ochtendblad:  

DEN HAAG - De woningmarkt dreigt volledig in het slot te vallen. Om dat te voorkomen moet een nieuw kabinet vol inzetten op extra bouw van huizen. Ook moet de hypotheekrenteaftrek worden versoberd.

’s-Hertogenbosch, 6 juni 2021
Piet Brugman, www.brugmanpraat.typepad.com
p.a.brugman@gmail.com

325. De Tweede Kamerverkiezingen op woensdag 17 maart (4)

Wij hadden er van alles van verwacht, maar de grote veranderingen?

Ik heb ze nog niet gezien. Er zijn politieke partijen die gewonnen hebben en partijen die verloren hebben. Niks nieuws onder de zon. Zo is het altijd al gegaan. D66 stal de show en behaalde 24 zetels. De lijsttrekster Kaag beklom de tafel om de 27 zetels te vieren, voor dat er één stem was geteld. Maar ze had te vroeg gedanst, want de prognose viel terug van 27 naar 24. Beetje slordig. Overigens vond ik de dans op de tafel een fatsoenlijke vrouw onwaardig. 

Minder opvallend was de winst van Forum voor Democratie. De partij ging er met hetzelfde aantal winstzetels vandoor als D66; ging van 3 naar 8 zetels. 

Uiteindelijk zijn er 150 zetels verdeeld. Ongeveer 60 nieuwe kamerleden, waarvan de meesten zonder ervaring, betreden straks de Tweede Kamer. Toch maar even de zetelverdeling vermelden:

 VVD - 34 zetels,  D66 - 24 zetels, PVV - 17 zetels, CDA - 15 zetels, PvdA - 9 zetels,
SP - 9 zetels, FVD - 8 zetels, GL - 8 zetels, PvdD - 6 zetels, CU - 5 zetels, JA21 - 3 zetels, SGP -3  zetels,  Volt - 3 zetels, Denk - 3 zetels, 50Plus - 1 zetel, BBB - 1 zetel, BIJ 1 - 1 zetel. 

Winst was er voor de VVD 2 zetels, D66 5 zetels, Pvd Dieren 1 zetel, JA21 - 3 - zetels, VOLT 3 zetels, BBB 1 zetel, BIJ1 -  1 zetel,

Verlies was er voor: PVV 3 zetels, CDA 4 zetels, GL 6 zetels, 50Plus 3 zetels.

Welke kandidaten de zetels gaan bezetten is pas voor 100 procent duidelijk nadat de reststemmen zijn geteld en welke kandidaten met voorkeursstemmen, zo'n 17.000, zijn gekozen. Dat zullen zij echt zelf wel weten. 

Met de verkiezingsuitslag in de hand moet er uiteindelijk een nieuw kabinet samengesteld worden. In grote lijnen zal de komende regering er nagenoeg gaan uitzien als de huidige demissionaire regering. Alleen gaan er, net als in de Tweede Kamer, wat wijzigingen optreden in de namen van de ministers en staatssecretarissen. Ook zou er een ministerie bij kunnen komen of kunnen vervallen. Verder, ik schreef het al eerder, zal er niet veel veranderen. Het enige voordeel van deze verkiezingen is dat er weer eens een nieuwe start gemaakt kan worden. Zowel voor de regering als voor de Tweede Kamer. Iedereen begint enthousiast aan zijn of haar nieuwe baan.
 
De vraag blijft of alle grote problemen straks opgelost gaan worden. Dat zijn er vele. Het antwoord is 'neen'. Misschien op een enkel probleem na. Maar dan ook heel misschien. Er zal minstens aan de orde moeten komen de samenleving te versoberen. De coronapandemie, dat ik natuur noem, vraagt dat van ons. Niet goedschiks dan eventueel kwaadschiks. Vandaar dat het coronavirus steeds iets strenger werd; de Britse variant. Is dat niet genoeg, dan doen we er nog een Afrikaans virusje bij. Toen volgde er nog een Braziliaanse variant. En dan moet je opletten. In Brazilië overlijden op het ogenblik ruim 3000 mensen per dag aan corona. Afgezet tegenover het aantal inwoners, ongeveer 208 miljoen, zou je dat weinig kunnen noemen. Edoch, de ziekenhuizen kunnen het daar absoluut niet meer aan. Het schijnt een enorme puinhoop te zijn daar. Bolsenaro, de president van Brazilië, zegt in feite tegen zijn volk: 'Allemaal aan het werk, er moet ook nog verdiend worden'. En wat die overleden mensen betreft denkt hij bij zichzelf 'ik kan er best een paar miljoen missen'. Dat is wat de nieuwe regering en de leden van de nieuwe Tweede Kamer voorlopig als eerste opdracht hebben; het terugbrengen van het aantal inwoners in Nederland. 

De kiezers hebben gesproken. Zij bepaalden in feite dat de regering geformeerd moet gaan worden uit de grootste partijen. Daar zijn uiteindelijk de meeste stemmen naar toe gegaan. Op de politieke partijen met 1 of 3 zetels, hebben maar weinig kiezers gestemd en horen vooralsnog niet in onze regering thuis. Misschien over vier jaar. Zij zijn ervoor om hun stem als geweten te laten horen in de debatten van de Tweede Kamer, want 'potten breken' in de Nederlandse politiek kunnen zij gewoon niet. 

's-Hertogenbosch, 23 maart 2021,

Piet Brugman van Brugmanpraat.

 

324. Tweede Kamerverkiezingen op woensdag 17 maart 2021 (3)

'Veel ongeldige stemmen toch geldig'
'Een kind kan de was doen'

Het stemmen per brief is voor 5 tot 8 procent van de 70-plussers toch echt te moeilijk geweest. In mijn vorig artikel gaf ik aan dat van een groep mensen, in dit geval de 70-plussersgroep, 8 procent onder de maat is. Zij hebben de uitleg om per post te stemmen niet kunnen volgen. Terwijl een dagblad schrijf: 'Een kind kan de was doen', Schrijver zag het aankomen. De kennis rondom politiek en verkiezingen is in dit ontwikkeld land abominabel slecht; heel erg slecht. 

Als je gebruik maak van je stemrecht, je democratisch stemrecht, dan mag je toch wel weten dat een van de belangrijkste punten is dat je stem geheim is. Niemand in Nederland kan je dwingen om te zeggen op wie of wat je hebt gestemd. Dan vul je toch je stembiljet niet in met je naam erop of erbij? Dat hebben veel 70-plussers gedaan; ze deden het ingevulde stembiljet én hun oproepkaart in één envelop. Hoe dom kun je zijn? Gelukkig heeft dat maar 5 tot 8 procent gedaan. Ik zal het schappelijk maken. Ik houd 5 procent aan van 2½ miljoen 70-plussers. Dat zijn toch even 125.000 stemmen. Die zouden allemaal ongeldig zijn. Volgens de regels. De minister van Binnenlandse zaken die hierover gaat maakte in één dag 'veel ongeldige stemmen weer geldig'. Maar als u op het stembiljet niets invult, een grote kras over het biljet geeft of vijf cirkeltjes voor meerdere kandidaten inkleurt, dan zijn dat ook ongeldige stemmen, terwijl minister-president Rutte zegt 'elke stem telt'. Gaan die ook meetellen? 

Dat was ook de reden dat, voordat het algemeen kiesrecht werd ingesteld, veel mensen niet mochten stemmen. Te dom. Toch zijn er nog veel kiezers die echt niet weten hoe de vork aan de verkiezingssteel zit. Ik bedoel dat ik liever zie dat 60 procent van de kiezers-met-kennis gaan stemmen en dat die andere 40 procent maar gewoon thuisblijft. Zij zorgen voor een vertekend beeld in de verkiezingsuitslag en daarom ook in de samenstelling van de Tweede Kamer. 

Zwak vind ik dat de minister zo maar een streep haalt door de regels. Regels zijn toch regels. Leden van de Tweede Kamer zijn nu al aan het zeuren over deze fout. Maar het is geen fout. Alles was kinderlijk eenvoudig. En ja, je moest er wel even voor gaan zitten. 
De Tweede Kamerleden, of de desbetreffende deskundigen in de Kamer, hadden ook vooraf met de minister kunnen afspreken hoe de minister dit briefstemmen precies zou gaan doen. Aan controle achteraf heb ik in wezen niets. Overigens heeft de minister dit systeem niet zelf bedacht, maar ambtenaren van haar ministerie. Toen deze bijna 85-plusser de stempas, het stembiljet, de twee enveloppen waarin de stempas en het stembiljet zaten, de voorlichtingsbrief en de twee enveloppen waarin de boel verzonden moest worden, allemaal op mijn tafel had liggen dacht ik gelijk 'dit gaat verkeerd voor een gedeelte van de stemmers'. En zulks geschiedde!

Morgen, 17 maart, gaat de grote meute stemmen. Diezelfde avond, nadat de stemlokalen zijn gesloten (21 uur), zal duidelijk worden hoe een verdeeld volk wij met z'n allen zijn.

's-Hertogenbosch, dinsdag 16 maart 2021,
Piet Brugman

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

323. Tweede Kamerverkiezingen op woensdag 17 maart 2021 (2)

Inleiding:

Vandaag mocht de eerste groep kiezers gaan stemmen om uiteindelijk tot een toekomstige Tweede Kamer-samenstelling te komen. Een sterke Tweede Kamer is nodig, zeker in 2021, om een land waar de problemen groot zijn te kiezen. Het lijkt allemaal zo eenvoudig, maar 150 leden kiezen die 17 miljoen inwoners voor 4 jaar moeten vertegenwoordigen is echt topsport. 
Maar de kiezers die vandaag, maandag de 15^e maart, hun stem konden uitbrengen waren niet de eersten die hun stem uitbrachten. De groep 70-plussers waren via hun gemeenten al eerder uitgenodigd om via de Post per brief te stemmen. Dat konden zij doen tussen 6 en 12 maart. Zij, die 70-plussers, waren niet verplicht om via de postbox te stemmen, zij mochten ook op 15. 16 en 17 maart hun stem in een stemlokaal uitbrengen. Het waren er veel die per post konden stemmen. Het kan niet anders of er zijn bij dat brievenbusstemmen fouten gemaakt. Als je het kiesverhaal niet begrijpt wordt het al moeilijk. Wat denk je? Eerste kreeg je je oproepkaart thuis gestuurd. In een envelop. Wat later kreeg je ook via de post van je gemeente een envelop met een stembiljet, twee retourenveloppen en een brief waarin op simpele wijze beschreven werd hoe je moest handelen. Twee enveloppen? Ja, inderdaad. Je moest slim zijn om te zien dat één van de enveloppen net iets groter was dan de andere envelop. Dat betekent iets. Opletten is dan geboden. In de grootste envelop moest je het ingevulde stembiljet doen, in de kleinere je oproepkaart; mét handtekening. De kleinste envelop moest je dan dichtplakken en in de grootste envelop doen tezamen met het stembiljet. Op die envelop stond duidelijk het adres van je gemeente. Ik weet bijna zeker dat er mensen zijn geweest die beide enveloppen in de PostNL-brievenbus hebben gedeponeerd of de oproepkaart bij het ingevulde stembiljet gedaan. Misschien zijn er wel wat kiezers geweest die met die oproepkaart ook nog naar een stembureau zijn gegaan om ook daar nog een stem uit te brengen.
De retourenveloppen, die bij de gemeente zijn aangekomen, worden pas na het sluiten van de stemlokalen op woensdag 17 maart geopend en meegeteld met de stemlokaalstemmers. Althans is dat het plan. Het was overigens de bedoeling dat op maandag en dinsdag alleen de minderfitte kiezers hun stem mochten uitbrengen.

Prognoses:

Volgens de prognoses zou de VVD 5 zetels meer kunnen krijgen dan ze nu hebben; van 33 naar 38 zetels. Zelf denk ik dat de VVD 1 of 2 zetels gaat verliezen. Oorzaak Corona. Niet het virus maar Rutte is volgens velen de kwade hond. 
De PVV zou uitkomen op 1 zetel minder. Van 20 naar 19. Het zou mij niet verbazen als de PVV uitkomt op 21 zetels.
Het CDA gaat in de prognoses van 19 naar 17 zetels. Daar kan ik mij in vinden.
D66 zou 4 zetels verliezen. Van 19 naar 15. Ik schat het tegendeel; van 19 naar 21 zetels of zelfs iets meer.
De Socialistische Partij zou er ook 4 gaan verliezen. Dat denk ik ook.
De Partij van de Arbeid krijgt er 3 zetels bij als de prognose juist is. De partij van de werkers gaat dan van 9 maar 12 zetels. In mijn denken mag de PvdA tevreden zijn met 9 zetels.
Bij de kleinere partijen gaat het om een zeteltje meer of minder. Zo gaat dat al jaren.
‘Ja21’ en ‘Volt’ zie ik wel in de Kamer komen. Vooral VOLT zou wel eens meerdere zetels kunnen scoren.

Afsluiting:

In de huidige Tweede Kamer zitten nu 13 politieke partijen. Het zouden er niet meer moeten worden. De prognose is dat het er 15 gaan worden. Oh my God! Nog meer?
Tot slot: De VVD, het CDA, D66 en de CU zijn op dit moment de regeringspartijen. Het is maar dat u het weet. Ik kijk uit naar aanstaande woensdag. Vooral ben ik benieuwd hoe snel de uitslag woensdagavond bekend is. Ik denk dat het dik nachtwerk gaat worden. Ziet u het al voor U? Al die stemkranten, (stembiljetten van 60 x 100 cm) uit elkaar halen en op stapels leggen en al die tienduizenden enveloppen open maken? Ik houd mij hart vast.

’s-Hertogenbosch, maandag 15 maart 2021,
Piet Brugman

322. Tweede Kamerverkiezingen. Wat schiet ik er mee op? (1)

Inleiding:

Officieel mogen de kiesgerechtigden in Nederland, het ‘electoraat’ genoemd, op 17 maart aanstaande (2021) hún vertegenwoordigers in de Tweede Kamer kiezen. Normaal staat daar één dag voor. In verband de coronapandemie mag er dit jaar door risicogroepen ook gestemd worden op 15 en 16 maart. Een beperkt aantal stembureaus zijn daarom al op 15 en 16 maart open. Zeventigplussers krijgen een uitnodiging om hun stem per post uit te brengen. Hun uitgebrachte stem zullen ze dan wel zelf naar de brievenbus van PostNL moeten brengen. Eén brief met twee enveloppen. Voor sommigen is dat te moeilijk. De postbus is voor velen soms verder weg dan ‘hun’ stemlokaal. Dit alles heeft te maken met het corona-virus. Alweer die corona.

Zelf behoor ik tot de groep 70-plussers. Ik kan mijn stem in alle rust aan de eigen keukentafel uitbrengen. Die keukentafel heb je écht nodig. Het stembiljet is 1 meter bij 60 centimeter. Geen probleem maar deze keer niet gemakkelijk. Want ik moet mijn keus maken uit 32 politieke partijen en, ik schat, 500 kandidaten. Zo verdeeld is ons denken op het ogenblik. De corona heeft ons min-of-meer in haar macht.
In 1946 mocht ik voor het eerst in mijn leven stemmen. Je moest toen 23 jaar zijn. Vanaf 1917 was dat zelfs 25 jaar. Nog eerder mochten mannen alleen stemmen als ze vermogend waren, gestudeerd hadden of iets voorstelden. Als je niets te makken had deed je niet mee. Vrouwen hadden toen in het geheel geen stemrecht; alleen het aanrecht. Nu mag iedereen, tenzij uitgezonderd, zijn of haar stem uitbrengen vanaf 18 jaar. Lilianne Ploumen, thans lijsttrekker van de PvdA, vraagt zich af of 18 jaar nog wel van deze tijd is. Er zijn enkele politieke partijen die naar de 16 jaar willen.
Vanaf 1946 heb ik ongeveer 23 keer gestemd voor de Tweede Kamerverkiezingen. Tot vandaag de dag is er in politiek opzicht veel veranderd, maar in de opeenvolgende verkiezingen zag ik nauwelijks of geen verschil. Daarom weet ik nu al dat er ook deze keer na het kiezen van onze (nieuwe) vertegenwoordigers in de Tweede Kamer er nauwelijks of niets zal veranderen. Zo van: Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was’.

Ik wil nog even terug naar de vorige Kamerverkiezingen. Die waren op 15 maart 2017. Er deden toen 28 politieke partijen mee; 15 ervan haalden de eindstreep niet. Op het ogenblik zijn er dus 13 partijen in de Kamer. Is dat geen ongeluksgetal? Acht politieke partijen lijkt hanteerbaar. Er waren toen (in 2017) zo’n 13 miljoen (alle getallen zijn afgerond) kiesgerechtigden. Daarvan brachten 10½ miljoen personen, ofwel 81 procent, hun stem uit. Ongeldig stemden 31.500 personen. Bijna 965.000 stemden via een volmacht. Wat heet vrije verkiezingen? Vanuit het buitenland konden zo'n 80.500 Nederlanders hun stem uitbrengen. Ruim 48.000 deden dat. 15 politieke partijen kwamen niet in de Kamer. Dat kostte 126.400 stemmen die in feite verloren gingen.

De kiesdeler, het aantal geldig uitgebrachte stemmen delen door 150 (kamerleden), kwam uit op iets meer dan 70.000 stemmen. Dat aantal heeft een politieke partij nodig om in de Tweede Kamer te komen. Elke partij heeft na de eerste verdeling reststemmen over. Die worden via een wat ingewikkelde berekening verdeeld tot de 150 zetels zijn opgesoupeerd. Want, dat is zeker, meer dan 150 Tweede Kamerleden komen er niet. Ook niet minder.

Hoe was in 2017 ook weer de zetelverdeling?
VVD – 33 zetels inclusief 2 restzetels
PVV – 20 zetels inclusief 1 restzetel
CDA – 19 zetels inclusief 1 restzetel
D66 – 19 zetels inclusief 1 restzetel
Groen Links – 14 zetels
SP – 14 zetels inclusief 1 restzetel
PvdA – 9 zetels inclusief 1 restzetel
CU – 5 zetels
P voor de Dieren – 5 zetels inclusief 1 restzetel
50-Plus – 4 zetels
SGP – 3 zetels
Denk – 3 zetels
Forum voor Democratie – 3 zetels

In dit rijtje is te zien dat de reststemmen in zijn algemeenheid terechtkomen bij de grootste partijen.

Iemand die in de kieslijst van een partij op een niet verkiesbare plek staat, kan met voorkeursstemmen toch in de Kamer komen. Daarvoor had je in 2017 vijfentwintig procent van de kiesdeler aan stemmen nodig; dat waren zo’n 18.500 stemmen. In feite zijn dat de écht gekozen Kamerleden. Het grootste deel van de Kamerleden krijgen hun 70.000 stemmen van de lijsttrekker en zijn in feiten niet écht met naam en voorletters gekozen. Het is goed dat zij zich dat af en toe eens realiseren.

‘Maak gebruik van je democratisch stemrecht!’

Dat hoor ik een burgemeester, maar ook andere deskundigen, veelal met overtuiging zeggen. Ook: ‘Ga stemmen!’ en ‘Laat uw stem niet verloren gaan’! Zou het uitgemaakt hebben, om nog even bij de verkiezingsuitslag van 2017 te blijven, of 81 procent of bijvoorbeeld 55 procent van de kiesgerechtigden was gaan stemmen? In mijn denken niet. Wel is het zo dat die 45 procent niet-stemmers in de volgende vier jaar geen grote mond mogen opzetten.
Het valt mij namelijk op dat men na het tellen van bijvoorbeeld 20 procent van de uitgebrachte stemmen op de verkiezingsdag, eigenlijk al weet hoe de einduitslag gaat worden. Wat dat betreft kunnen we best een paar niet-stemmers missen. Een verschuiving van een enkele zetel na het tellen van alle stemmen is dan nog mogelijk. Wat dat aangaat hoor ik liever niet ‘maak gebruik van je democratisch stemrecht’ of ‘Ga stemmen’! Dit, omdat heel veel stemmers, ook weer als voorbeeld, nog niet het verschil weten tussen een kamerlid en een minister of staatssecretaris. Als je Rutte overal de schuld van geeft, zoals Wilders dat schreeuwt, dan weet hij blijkbaar niet dat de volksvertegenwoordiging in de Tweede Kamer op alles wat Rutte zegt, hun ‘ja’ of ‘nee’ moeten uitspreken. Immers, de macht ligt bij het volk; althans bij de meerderheid van het volk. Als je onvoldoende van de politiek afweet, kun je beter geen stem uitbrengen. De kans is dan groot dat je op een voor jou verkeerde partij stemt. Want je behoort op een partij te stemmen en niet op een persoon, tenzij die persoon lid is van jouw partij. Bijvoorbeeld: Je wilt CDA stemmen en kleurt op de stemlijst het cirkeltje van Pieter Omzigt (CDA) rood. Stemmen is een serieuze zaak. Het is meer dan in het wilde weg een cirkeltje rood kleuren.

Tweede Kamerlid
Ik durf hier rustig te beweren dat het kennisniveau van de Tweede Kamerleden in zijn algemeenheid te wensen overlaat. Waarom zeg ik dit? Omdat de kiezer zijn of haar keuze niet kan maken uit de 13 miljoen kiesgerechtigden. Want dat zou eigenlijk moeten kunnen. Om gekozen te kunnen worden moet je wiezoal lid zijn van een politieke partij. Ongeveer 2,4 procent van de 17 miljoen Nederlanders is maar lid van een politieke partij. De keuze moet daarom worden gemaakt uit zo’n 408.000 personen die voor een klein gedeelte daarvan eerst ook nog door elke partij op hun kieslijst geplaatst moeten worden. U kunt uw keuze niet maken uit de 97,6 procent van niet-leden, ofwel 12.688.000 personen. Je mag kiezen, maar de keuze is zeer beperkt. Bekijk de huidige kieslijst waar zo’n 500 kandidaten worden genoemd. Uit die lijst zult u moeten kiezen.

Daar komt nog bij dat, wetenschappelijk bewezen, van een groep mensen, bijvoorbeeld de 150 leden in de Tweede Kamer, maar 8 procent uitmuntend functioneert. Dat zijn er dus maar 12. Acht procent van de Kamerleden, dat zijn er dus ook 12, komt in de Kamer niet goed uit de verf. Disfunctioneren gaat me net iets te ver. De overblijvende 126 Kamerleden kun je indelen in de groepen, zeer goed, goed, meer dan voldoende, voldoende, net onvoldoende en onvoldoende. Een ‘virtuoos’ kamerlid gaat boven een uitmuntend kamerlid, maar komt zelden of nooit voor. Thorbecke misschien (1798-1872)?

De regering:
Het huidige demissionair kabinet bestaat uit 24 mannen en vrouwen; ministers en staatssecretarissen. Als ik het volk beluister, bakt het kabinet er niet veel van. Zelf heb ik daar niet zo’n last van. Liever zou ik zeggen: ‘de regering of het kabinet kunnen de problemen niet aan’. Denk aan de toeslagenaffaire, de woningbouw, het CBR, de natuur, de stikstofaffaire, het milieu, de criminaliteit, het drugsprobleem, de vervuiling van het land en het maar laten oplopen van het inwoneraantal. Nagenoeg in alle gevallen is het te grote inwonersaantal de oorzaak van de problemen. Voorbeeld? In Nederland is geen tekort aan woningen; maar een teveel aan mensen. En? Sorry beste lezers, het zal na 17 maart dus echt niet veel beter worden. Van de genoemde problemen kunnen er met de meeste inspanning misschien een paar worden opgelost. Zeker in mijn ogen is dat meerderde problemen niet en nooit zullen worden opgelost. Hoe zit het eigenlijk met de kwaliteit van de kiezers?

De kiezers, alias hét volk!
Eigenlijk hetzelfde als bij de Tweede Kamer en de regering. Acht procent van de kiezers doet prima mee. Zeg maar zij zijn uitmuntend. Acht procent van de kiezers ligt dwars, doet vervelend, werkt niet mee, doet alles wat God verboden en heeft overal schijt aan. Het overblijvende 84 procent van de kiezers kunnen we indelen in de groepen zeer goed, goed, ruim voldoende en net voldoende.
30 procent van de kiezers of niet stemmers handelen over de ruggen van anderen in (zware) drugs, moorden, mishandelen, oplichten, zijn asociaal, frauderen, plegen vernielingen, blazen geldautomaten op, vervuilen het land, verdienen geld op oneerlijke wijze, buitensporig geweld door de jeugd et cetera et cetera. En dat wordt steeds erger. Wat erger is; we beginnen het ook nog gewoon te vinden. De regering, maar ook de leden van de Tweede Kamer, hebben een groot gedeelte van de landsbevolking en een veelvoud aan problemen niet meer in de hand. Dat strafrechters enorme achterstanden hebben komt gewoon omdat er een te hoge aanvoer is van dwarsliggende mensen. Een gedeelte van de mensen kan het geestelijk niet meer aan. Ook dat zal zeker niet beter worden.

Hoe moet het nu verder na 17 maart? In Nederland is de democratie te ver gegaan. Het volk gaat z’n eigen gang. We doen waar we zin in hebben. Zowel in het groot als in het klein. Leve de vrijheid! Discipline is ver te zoeken. Het is weer die 30 procent. Tijdens de pandemie is dat percentage misschien wel hoger geworden. Ze wensen geen gehoor te geven aan de wetten en regels van het land. Het gaat echt de verkeerde kant op.

Dat doet me denken aan een lezing die ik ongeveer 30 jaar geleden bijwoonde. Door een heuse deskundige. Die lezing ging over ‘democratie in Nederland’. Veel onderwerpen kwamen aan de orde en veel vragen volgden. Zo ook ‘Wat is een staat’? Een soort van definitie volgde: ‘Een staat wordt gevormd door een grondgebied, een gelegaliseerd volk die daarop woont, en een overheid die dat gebied en die bevolking beheerst’.
Beheersen of heersen? Machthebbers heersten vroeger over het volk. Ook in Nederland. Veelal te vuur en te zwaard. Vanaf 1815 ontwikkelde zich in Nederland een indirecte democratie; de macht aan het volk middels evenredige vertegenwoordiging; thans de 150 leden van de Tweede Kamer. Die mogen wij kiezen op 15, 16 en 17 maart aanstaande. Denk daar niet te simpel over.
En als die Tweede Kamer, althans de meerderheid van die Tweede Kamer, het niet aan kan zoals nu het geval is, wat dan? ‘Dan moet je gaan denken aan een dictatuur, waarin een dictator het volk dwingt de dictatoriale regels op te volgen. Zo nodig met geweld. Want een dictator als overheid draagt het zwaard niet te vergeefs’. Zo luidde ongeveer het antwoord van de deskundige! Nee toch hè?

Ter afsluiting. Niets heb ik van mijzelf van wat ik hiervoor schreef. Boeken, tijdschriften, geschiedenis, internet vormden mijn gedachten in de afgelopen 70 jaar. Ik hecht waarde aan de volgende uitspraken: De Paus heeft recentelijk een boek geschreven waarin hij zegt: ‘Je hebt mensen die deugen en mensen die niet deugen’.
Albert Einstein, toch ook niet de eerste de beste, zei het volgende: ‘Er zijn twee dingen oneindig, het heelal en de domheid van mensen. Wie ben ik dat ik daar tegenin ga!

’s-Hertogenbosch, zaterdag 13 maart 2021
Piet Brugman

243. Gemeenteraadsverkiezingen. Elke stem telt

Elke stem telt? Elke géldige stem wordt geteld!

Het kiesrecht is het recht van de Nederlander om deel te nemen aan het politieke proces in een staat of andere bestuurlijke eenheid.

Een staat wordt gevormd door een volk dat woont in een bepaald gebied en bestuurd wordt door een overheid die dat gebied beheerst.

Dat zowel mannen als vrouwen mogen kiezen (stemmen) bestaat pas zo’n 100 jaar.

Het algemeen kiesrecht voor mannen vanaf 1917, voor vrouwen vanaf 1920.

Vanaf 1972 mogen kiesgerechtigden stemmen als zij 18 jaar zijn. Dat was eerst 23/25 jaar, in 1965 werd dat 21 jaar. Heel voorzichtig heb ik ergens gehoord dat zulks al bij 16 jaar zou moeten kunnen.

Bij de landelijke verkiezingen in 2017 mochten 12,9 miljoen mensen stemmen.

Artikel 4 van de Grondwet zegt dat iedere Nederlander aan de verkiezingen mag deelnemen. Hij mag zelf kiezen of worden gekozen. In een wet kunnen hierop uitzonderingen worden gemaakt.

De Grondwet zegt ook dat details met betrekking tot dit kiezen uitgewerkt moet worden in een wet. Dat is de Kieswet.

Wie mogen er wel stemmen en wie niet?
Vrijwel iedereen mag stemmen. Ook zij die wegens geestelijke storing onder curatele zijn gesteld.
Oók mensen met een verstandelijke beperking. Hulp aan kiezers met een verstandelijke beperking in het stemhokje is verboden. Zij moeten geheel zelfstandig kiezen. Anderen mogen hen niet beïnvloeden.
Personen met een lichamelijke beperking, blinden of parkinsonlijders, mogen in het stemhokje wel ondersteund worden; letterlijk dan!
Gevangenen of personen die in een gevangenis of huis van bewaring verblijven en tbs’ers mogen ook stemmen. Zij kunnen hun stem alleen maar door iemand anders door middel van een machtiging laten uitbrengen, tenzij zij daar apart verlof voor krijgen.
De rechter kan iemand als bijkomende straf uit het kiesrecht ontzetten. In 2016 waren dat er 56. Zij krijgen geen oproep. Ontzetting uit het kiesrecht komt niet veel voor. Zo wilde de rechter Mohammed G., de moordenaar van Theo van Gogh, op eis van het openbaar ministerie, niet uit het kiesrecht ontzetten. Dit omdat het kiesrecht een zeer belangrijk onderdeel is van onze democratie.

Vóórdat het algemeen kiesrecht voor mannen werd ingevoerd, gold in Nederland het censuskiesrecht. Dat bepaalde dat het kiesrecht voor de Tweede Kamer uitgeoefend mocht worden door ingezetenen, tevens Nederlanders, die “tekenen van geschiktheid en maatschappelijke welstand bezaten”, zeg maar ‘iets te makken hadden’. De Kieswet bepaalde wie dat konden zijn:

• Personen die een bepaald bedrag aan belasting betaalden.
• Personen die een bepaald bedrag aan spaargeld bezaten.
• Personen die bepaalde diploma’s bezaten.
• Personen die een bepaald loon verdienden.
• Personen die een woning bezaten.

De grondgedachte achter het betalen van belasting was dat beslissingen van de wetgevende macht belastinggeld kosten (dat is bijna nog steeds zo). Zij die meer belasting betaalden dan dat zij van de overheid kregen kwamen in aanmerking voor het censuskiesrecht.

Commentaar Brugmanpraat:

Er is in ruim 100 jaar wel het een en ander veranderd. De wetgeving is ongeveer van niets naar alles gegaan. Zelfs mensen met een verstandelijke beperking mogen stemmen. Praktisch gezien gaat mij dat eigenlijk iets te ver. Hetzelfde geldt voor wilsonbekwamen.
Nederlanders die langer dan vijf jaar of permanent in het buitenland wonen zouden in mijn denken hier ook niet moeten stemmen. Te weinig binding met Nederland.
In de meeste Amerikaanse staten verlies je je stemrecht als je voor een misdrijf veroordeeld bent tot een gevangenisstraf. Niets op tegen als dat hier ook ingevoerd zou worden onder 'geen eerbied voor onze wetten'. 
Dan heb ik het niet over kiesgerechtigden die totaal geen inzicht hebben in het reilen en zeilen in de Nederlandse politiek. Die moeten deze keer ook nog ‘ja’ of ‘nee’ moeten zeggen tegen de invoering van de Sleepwet, “De Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017”. Och, het zijn maar 172 wetsartikelen. Hebt u die wet bestudeerd? Neen? Dan kunt u eigenlijk geen 'ja' en geen 'nee' rood maken. Moeten wij dat nou niet overlaten aan onze échte volksvertegenwoordigers, de leden van de Tweede Kamer? Dat laat je toch niet over aan de gewone burger?

Tot slot nog een tip. Over het algemeen ben ik geen voorstander om je stem uit te brengen als je niet weet op wat of op wie. Als je maar wat doet met dat rode potlood, heb je kans dat je op de verkeerde hebt gestemd. Daar stap ik even van af nu ik gehoord heb dat Nederturken volgens de ideeën van Erdogan worden getraind om in Nederland politiek actief te worden. Voorlopig nog in gemeentes. De volgende stap wordt dan om langzaam maar zeker door te dringen tot de Tweede Kamer. Ja, en als alle Nederturken op hun partijen gaan stemmen en wij, Nederlanders,  met z’n allen thuisblijven, even theoretisch gesteld, dan hebben wij alleen nog maar Nederturken in de gemeenteraad en straks ook in de Tweede Kamer. Daarom, ga stemmen op een normale Nederlandse partij, dan kunnen wij ook boerenkool met worst blijven eten.

Piet Brugman,
's-Hertogenbosch, maart 2018

www.brugmanpraat.typepad.com
p.a.brugman@gmail.com

229. Kabinet Rutte III

De Tweede Kamer verkiezingen waren op 15 maart 2017.

Donderdag 26 oktober is het nieuwe kabinet-Rutte III gepresenteerd. De regering gaat zestien ministers en acht staatssecretarissen tellen, verdeeld over twaalf ministeries.

De VVD levert als grootste partij zes ministers, het CDA en D66 elk vier en de ChristenUnie twee. Voor de staatssecretarissen zijn de aantallen respectievelijk drie, twee, twee en één.

Een overzicht van de ministeries, de ministers en staatssecretarissen:

Algemene Zaken (AZ)
Mark Rutte (VVD, minister-president)

Financiën (Fin.)
Wopke Hoekstra (CDA, minister van)
Menno Snel (D66, staatssecretaris van)

Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW)
Wouter Koolmees (D66, minister van)
Tamara van Ark (VVD, staatssecretaris van)

Economische Zaken en Klimaat (EZK)
Eric Wiebes (VVD, minister van)
Mona Keijzer (CDA, staatssecretaris van)

Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV)
Carola Schouten (ChristenUnie, vicepremier en minister van)

Veiligheid en Justitie (V&J)
Ferdinand Grapperhaus (CDA, minister van Justitie)
Mark Harbers (VVD, staatssecretaris voor Immigratie)
Sander Dekker (VVD, minister voor Rechtsbescherming)

Defensie (Def.)
Ank Bijleveld (CDA, minister van)
Barbara Visser (VVD, staatssecretaris van)

Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
Ingrid van Engelshoven (D66, minister van)
Arie Slob (ChristenUnie, minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media)

Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS)
Hugo de Jonge (CDA, vicepremier en minister voor Ouderenzorg)
Bruno Bruins (VVD, minister voor Medische Zorg)
Paul Blokhuis (ChristenUnie, staatssecretaris van)

Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK)
Kajsa Ollongren (D66, vicepremier en minister van)
Raymond Knops (CDA, staatssecretaris van)

Buitenlandse Zaken (BuZa)
Halbe Zijlstra (VVD, minister van)

Infrastructuur en Waterstaat (I&W)
Cora van Nieuwenhuizen (VVD, minister van)
Stientje van Veldhoven (D66, staatssecretaris van)

Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking (BHO)
Sigrid Kaag (D66, minister van)

Problemen in de komende week (44)

Probleem 1: Geert Wilders (PVV) wil deze week een motie van wantrouwen indienen tegen de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, Kajsa Ollongren, omdat zij twee nationaliteiten heeft; Zweeds en Nederlands.

Commentaar Brugmanpraat: Als de gehele oppositie vóór deze motie stemt plus nog twee stemmers uit de coalitie, dan is de motie aangenomen en zal Kajsa al weer moeten vertrekken. Je komt bij zo’n stemming uit op 74 + 2 is 76 stemmen. Waarom zouden er bij de coalitie geen twee Kamerleden zitten die tegen dubbele paspoorten zijn. Immers, elk Kamerlid is volgens de grondwet geheel vrij bij het uitbrengen van zijn of haar stem. Was dat maar waar. In de praktijk is dat anders. Ik kom er nog op terug.

Probleem 2: In een interview met de Volkskrant beweert Kamerlid Sybrand van Haersma Buma (CDA) dat de VVD, het CDA, D66 en de ChristenUnie de uitslag van het referendum dat gehouden gaat worden aangaande de nieuwe Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (WiV) zal negeren. Buma zegt dit omdat bij de coalitie-onderhandelingen is afgesproken dat het referendum gaat worden afgeschaft. De genoemde wet, ook wel sleep- of aftapwet genoemd, is al aangenomen door de Eerste Kamer. 

Reactie Brugmanpraat: Wel wat laat om nu nog een referendum te organiseren. Worden de leden van de Tweede- en Eerste Kamer, die de wet namens de kiesgerechtigden al hebben aangenomen, niet voor vol aangezien? Zo ging het ook bij het Oekraïneverdrag. Henny Huisman zei het vanmorgen bij WNL op zondag: Inspraak zonder inzicht, geeft een uitspraak zonder uitzicht. Overigens is het referendum voor de nieuwe regering a big problem. De regering wil er gewoon vanaf. Maar hoe gaat dat worden geregeld?

Wilt u reageren? p.a.brugman@gmail.com

227. Wie wil er nu nog minister worden?

Als je in de voorbije week minister Hennis hebt zien afgaan als minister van Defensie, dan gaat je de zin wel over om minister te worden. Lijkt mij. Ik gunde haar die afgang niet, ook al vind ik dat zij geen minister van Defensie had moeten zijn. Daarvoor heb je minimaal een militair nodig. Die weet ten minste wat mortieren, tanks, vliegtuigen, oefeningen, uitrusting, uitzendmissies enzovoort zijn. 
In het debat dat de Tweede Kamer met de minister op 3 oktober 2017 voerde voelde Hennis aan dat de meerderheid van de Kamerleden geen vertrouwen meer had in haar beleid. Zij nam toen ontslag. Sneu voor haar. Politieke carrière weg. Neem ik aan. Zij stond op de nominatie om minister van Buitenlandse Zaken te worden in het kabinet Rutte III. Niet dus. Wie wil er nog minister worden?

Even terug in de tijd. Vanaf 1813 regeerde een soeverein vorst of een koning in Nederland. Hij bepaalde wat er gebeurde. Hij nam de beslissingen; besluiten. Denk aan het Koninklijk Besluit dat nog steeds, wel in een andere betekenis, bestaat. Hij benoemde wel ministers, vroeg hen wel om raad, maar de koning besliste. Denk aan Koning Willem I en Koning Willem II. Koning Willem I was nog een heuse alleenheerser, bij Koning Willem II werd het al minder. Toen al was men bezig aan de poten van de koningsstoel te zagen. De Nederlandse staatsman Thorbecke zette zich daar voor in.
Sinds 1848 zegt artikel 42 van de Grondwet dat de koning onschendbaar is en de ministers verantwoordelijk. Praktisch betekende de invoering van artikel 42 dat de direct verantwoordelijke minister door het parlement ter verantwoording kan worden geroepen voor alles wat de koning doet of zegt. De ministeriële verantwoordelijkheid was daarmee ingevoerd. Ook voor de overige leden van het Koninklijk Huis geldt deze ministeriële verantwoordelijkheid. Denk daarbij nog even aan de Lockheed-affaire van Prins Bernhard.
De ministeriële verantwoordelijkheid gold eerst niet, maar tegenwoordig wel voor de staatssecretarissen. Ook zij kunnen het vertrouwen van de Kamers, praktisch alleen de Tweede Kamer, verliezen.
Bij de uitwerking van de ministeriële verantwoordelijkheid ontstond de zogenaamde ‘vertrouwens-
regel’. Volgens deze regel dient een minister, een staatssecretaris of een regering af te treden als de meerderheid van de Tweede Kamer geen vertrouwen meer in hen heeft.
Daarbij gaat het ook om de bevoegdheden van de ondergeschikte ambtenaren voor zowel het handelen als het nalaten; derhalve voor het iets doen of iets niet doen. Zoals dat gebeurde in de Mali-zaak waarbij twee militairen omkwamen en een derde militair ernstig gewond raakte. Ondergeschikten deden hun werk niet of niet goed of verzuimden hun werk te doen. Daarvoor was minister Hennis politiek verantwoordelijk, immers zij is verantwoordelijk voor:

1. Het koninklijk handelen en nalaten (hier niet van toepassing).
2. Het handelen en nalaten van de bewindslieden (slaat op haarzelf).
3. Het handelen en nalaten van de ambtelijke dienst (slaat op de werknemers van Defensie)

Dat moet minister Janine Hennis hebben geweten toen zijn akkoord ging om minister te worden. Ja, het was haar zelfs niet gegund om nog enkele dagen aan te blijven als demissionair minister. Dat heb ik althans vanuit de Tweede Kamer niemand horen vragen of zeggen. Het ministerschap is hard, kei hard. Haar vertrek voelde voor mij ongeveer als het overlijden van burgemeester Van der Laan. Wie wil er nu nog minister worden? Het speelt de komende week of weken!

Wilt u reageren? p.a.brugman@gmail.com